Apeirofobie

Ik werd door Peter Mangelschots op Facebook uitgenodigd om vijf opeenvolgende dagen 'eigen werk' te delen. 'Het boek der oneindigheid' vormt de inspiratiebron voor de nieuwe verzen die allemaal op deze vijf dagen geschreven zijn. 

Dit derde gedicht, ontstaan bij volle maan, laat zich net als het eerste niet zomaar door een blog lay-out ketenen. Vandaar het kleine lettertype, waarvoor mijn excuses.

afbeelding: http://www.fractalsciencekit.com/fractals/large/Fractal-Steiner-Chain-Orbit-Trap-01.jpg

Apeirofobie

Gij hebt mij gevonden bij de wolven van ijzerdraad en druipende manen.

Ik toonde mijn tanden en de gulden snede in de kool waaruit we kropen

en vertelde nog andere verhalen bij het vuur over oorsprong en witte gaten.

Maar Gij hebt mij gezegd: ‘Verbrui de taal niet, zwijg en doe er het schrijven toe.’

Alleen daar kan ik de dorstige lessen en onderhuids mensen tot dieren fluisteren.

Alleen daar draag ik wapens op mijn heupen die mij rinkelend rustig maken.

Toen ik Uw rimpels wilde tellen, hebt Gij mij omgedraaid en op de klok gewezen.

Ik werd bang. Het was 22:22, Gij waart God, de hemel was zwanger van fractalen.

Maar ook dat mocht ik van U geen toeval noemen. Gij greep mij bij de keel,

dwong mij de sterren te zien voor wat ze waren, trok mij bij de haren

en gaf twee opdrachten mee. Helaas - ik ben doof. Alleen razernij kan ik horen.

Eén ding beloof ik U. Dat ik zal komen. Bezeten word ik nooit.